tokyo - Shinjuku - Skytree - Harajuku
Door: Wander en Yorick
Blijf op de hoogte en volg Wander & Anouk
20 September 2015 | Japan, Tokio
17-09 Shinjuku - Robot restaurant
We doen het rustig aan vandaag en gaan naar Shinjuku. Het station daar is het drukste station ter wereld. Wat een mensenmassa. Al raken we er inmiddels een beetje aan gewend. We slenteren daar een beetje rond en belanden uiteindelijk in het "Brooklyn Parlor" cafe. Super gezellig ingericht. Daarna gaan we naar de eindbestemming, het bekende robot restaurant. We hebben er wederom maar één en hetzelfde woord voor. Bizar.
Alleen de entree of eigenlijk wacht ruimte voor de show is al onbeschrijflijk. Één en al glitter en glamour. Las Vegas is in het kwadraat. Daarna worden we naar de show gebracht en lijkt het wederom alsof mensen iets in ons drankje hebben gegooid. Je moet het zien om het te geloven. Bezoek voor de beeldvorming het volgende filmpje maar eens:
https://m.youtube.com/watch?v=2qol6T1ANuw
Na de show moeten we even bijkomen en drinken we nog wat in de (inmiddels vaste) tent bij ons hotel.
Weer wat van onze bucketlist gestreept!
18-09 Tokyo Skytree
We vertrekken naar Asakusa waar de Tokyo Skytree in de buurt ligt. Hier blijken een behoorlijk aantal toeristen te zijn voornamelijk vanwege eoa tempel. We willen pas zodra het donker begint te worden de Skytree in, dus slenteren we tot die tijd door het stadje.
Japanners
Het is voor ons toch moeilijk de Japanners in te schatten. Ze zijn super vriendelijk, goed opgevoed, welgemanierd, respectvol, hulpvaardig en netjes. Dat zie en merk je aan alles. Heel apart, maar er zijn geen asociale mensen te bekennen!
Het is echter wel heel moeilijk contact met ze te maken. Voorbeeld. In de metro zijn wij vaak de enige buitenlanders. Blank en een paar koppen groter. Op zich best een bezienswaardigheid toch?. Toch kijkt niemand ons aan. We hebben geprobeerd oog contact te maken. Lukt gewoon niet. Later viel ons op dat ze dit ook niet naar elkaar doen. Is waarschijnlijk een onderdeel van de cultuur. Dit wordt later ook bevestigd door iemand die we wel hebben kunnen spreken. Ze willen niemand beledigen en voorkomen dat mensen zich ongemakkelijk voelen. Waarschijnlijk zijn wij dus onbeleefd omdat wij oog contact proberen te maken. De naam van de film "Lost in translation" is dan ook perfect gekozen. Zo voelen wij ons namelijk ook een beetje.
Kim en Mami
We zitten ergens koffie te drinken. Aan het tafeltje naast ons zit niemand. Wel licht er een I-Phone en een jas. Dat zie je wel vaker hier. Mensen laten deze spullen onbeheerd overal slingeren. Het kan gewoon. Niemand die het in zijn hoofd haalt iets van iemand te stelen. Zo kan het dus ook...
Na een half uurtje komt er een Japanner zitten. Althans, dachten wij. Hij begint een praatje met ons en blijkt Koreaan te zijn. Het is gezellig en hij vraagt ons wat we zoal nog willen doen. Wander geeft aan dat we nog eens echte sushi willen eten.
Geen probleem. Hij (Kim) vraagt ons over een uur terug te komen. Neemt meteen een collega (Mami) mee om ergens eten. Zij is wel Japans (blijkt een model voor zwemkleding te zijn). We hadden vooraf onze twijfels, maar het is hartstikke gezellig. Naast sushi leren we ook met stokjes te eten. De kok was volgens Yorick een beetje pissig omdat we zo aan het klungelen waren met die stokjes. Blijkbaar moet je niet van bovenaf in je eten prikken, maar van opzij (respect voor het eten?)... weer iets geleerd.
We wisselen gegevens uit. De komende week blijken de Japanners vakantie te hebben, dus wanneer we iets willen doen, mogen we contact opnemen. Altijd handig!
Daarna gaan we naar de Skytree. 634m hoog en het gebouw heeft 806 miljoen dollar gekost. Voorheen het hoogste gebouw ter wereld, nu tweede op de ranglijst. Erg toeristisch, maar het laat wederom goed zien hoe groot Tokyo eigenlijk is. New York is een stuk kleiner, maar heeft veel meer iconische gebouwen en maakt veel meer indruk. Daardoor valt deze Skytree ons een beetje tegen.
We sluiten de avond af met een Japans biertje, Asahi Super Dry. Het is een mooi gebouw met een soort druppel op het dak. Een aanrader.
We hebben daarna voor het eerst problemen met het openbaar vervoer. We kunnen het juiste station niet vinden waardoor we toch weer een halve marathon hebben gelopen voordat we thuis zijn... Ach ja, we hebben geen haast.
19-09 Harajuku
De wijk waar we vandaag naar toe gaan staat bekend om de jeugd. Zij gaan hier veelal verkleed naar toe in kleding van hun favoriete strip/manga helden. Helaas zien we er niet veel. Wel blijkt het een echt shop walhalla te zijn. Vooral mensen die van sneakers houden kunnen hun ei kwijt. We vermaken ons daar dan ook de hele dag en gaan eindelijk eens op tijd naar huis...
De wc's blijven een aparte ervaring. Ook in de restaurants zijn de wc's geavanceerd. Simpel op doorspoelen drukken is er vaak niet bij. Alles (vaak een compleet paneel met 10 mogelijkheden) staat in Japanse tekens vermeld. Gelukkig hebben we er nu één gevonden waar de engelse vertaling er bij staat :)
We doen het rustig aan vandaag en gaan naar Shinjuku. Het station daar is het drukste station ter wereld. Wat een mensenmassa. Al raken we er inmiddels een beetje aan gewend. We slenteren daar een beetje rond en belanden uiteindelijk in het "Brooklyn Parlor" cafe. Super gezellig ingericht. Daarna gaan we naar de eindbestemming, het bekende robot restaurant. We hebben er wederom maar één en hetzelfde woord voor. Bizar.
Alleen de entree of eigenlijk wacht ruimte voor de show is al onbeschrijflijk. Één en al glitter en glamour. Las Vegas is in het kwadraat. Daarna worden we naar de show gebracht en lijkt het wederom alsof mensen iets in ons drankje hebben gegooid. Je moet het zien om het te geloven. Bezoek voor de beeldvorming het volgende filmpje maar eens:
https://m.youtube.com/watch?v=2qol6T1ANuw
Na de show moeten we even bijkomen en drinken we nog wat in de (inmiddels vaste) tent bij ons hotel.
Weer wat van onze bucketlist gestreept!
18-09 Tokyo Skytree
We vertrekken naar Asakusa waar de Tokyo Skytree in de buurt ligt. Hier blijken een behoorlijk aantal toeristen te zijn voornamelijk vanwege eoa tempel. We willen pas zodra het donker begint te worden de Skytree in, dus slenteren we tot die tijd door het stadje.
Japanners
Het is voor ons toch moeilijk de Japanners in te schatten. Ze zijn super vriendelijk, goed opgevoed, welgemanierd, respectvol, hulpvaardig en netjes. Dat zie en merk je aan alles. Heel apart, maar er zijn geen asociale mensen te bekennen!
Het is echter wel heel moeilijk contact met ze te maken. Voorbeeld. In de metro zijn wij vaak de enige buitenlanders. Blank en een paar koppen groter. Op zich best een bezienswaardigheid toch?. Toch kijkt niemand ons aan. We hebben geprobeerd oog contact te maken. Lukt gewoon niet. Later viel ons op dat ze dit ook niet naar elkaar doen. Is waarschijnlijk een onderdeel van de cultuur. Dit wordt later ook bevestigd door iemand die we wel hebben kunnen spreken. Ze willen niemand beledigen en voorkomen dat mensen zich ongemakkelijk voelen. Waarschijnlijk zijn wij dus onbeleefd omdat wij oog contact proberen te maken. De naam van de film "Lost in translation" is dan ook perfect gekozen. Zo voelen wij ons namelijk ook een beetje.
Kim en Mami
We zitten ergens koffie te drinken. Aan het tafeltje naast ons zit niemand. Wel licht er een I-Phone en een jas. Dat zie je wel vaker hier. Mensen laten deze spullen onbeheerd overal slingeren. Het kan gewoon. Niemand die het in zijn hoofd haalt iets van iemand te stelen. Zo kan het dus ook...
Na een half uurtje komt er een Japanner zitten. Althans, dachten wij. Hij begint een praatje met ons en blijkt Koreaan te zijn. Het is gezellig en hij vraagt ons wat we zoal nog willen doen. Wander geeft aan dat we nog eens echte sushi willen eten.
Geen probleem. Hij (Kim) vraagt ons over een uur terug te komen. Neemt meteen een collega (Mami) mee om ergens eten. Zij is wel Japans (blijkt een model voor zwemkleding te zijn). We hadden vooraf onze twijfels, maar het is hartstikke gezellig. Naast sushi leren we ook met stokjes te eten. De kok was volgens Yorick een beetje pissig omdat we zo aan het klungelen waren met die stokjes. Blijkbaar moet je niet van bovenaf in je eten prikken, maar van opzij (respect voor het eten?)... weer iets geleerd.
We wisselen gegevens uit. De komende week blijken de Japanners vakantie te hebben, dus wanneer we iets willen doen, mogen we contact opnemen. Altijd handig!
Daarna gaan we naar de Skytree. 634m hoog en het gebouw heeft 806 miljoen dollar gekost. Voorheen het hoogste gebouw ter wereld, nu tweede op de ranglijst. Erg toeristisch, maar het laat wederom goed zien hoe groot Tokyo eigenlijk is. New York is een stuk kleiner, maar heeft veel meer iconische gebouwen en maakt veel meer indruk. Daardoor valt deze Skytree ons een beetje tegen.
We sluiten de avond af met een Japans biertje, Asahi Super Dry. Het is een mooi gebouw met een soort druppel op het dak. Een aanrader.
We hebben daarna voor het eerst problemen met het openbaar vervoer. We kunnen het juiste station niet vinden waardoor we toch weer een halve marathon hebben gelopen voordat we thuis zijn... Ach ja, we hebben geen haast.
19-09 Harajuku
De wijk waar we vandaag naar toe gaan staat bekend om de jeugd. Zij gaan hier veelal verkleed naar toe in kleding van hun favoriete strip/manga helden. Helaas zien we er niet veel. Wel blijkt het een echt shop walhalla te zijn. Vooral mensen die van sneakers houden kunnen hun ei kwijt. We vermaken ons daar dan ook de hele dag en gaan eindelijk eens op tijd naar huis...
De wc's blijven een aparte ervaring. Ook in de restaurants zijn de wc's geavanceerd. Simpel op doorspoelen drukken is er vaak niet bij. Alles (vaak een compleet paneel met 10 mogelijkheden) staat in Japanse tekens vermeld. Gelukkig hebben we er nu één gevonden waar de engelse vertaling er bij staat :)
-
20 September 2015 - 15:00
José En Remy:
Wat klinkt het allemaal fantastisch.We zijn jaloers ! -
20 September 2015 - 15:10
Mano:
Enthousiast en leerzaam geschreven , het is alsof je er bij bent :-) .
Veel plezier nog mannen ! -
20 September 2015 - 17:00
Anouk:
Wat een leuk verhaal zeg! Lijkt inderdaad net of ik er zelf bij ben :)
Zo te horen, hebben jullie heel wat geleerd. Nog heel veel plezier!
Liefs -
21 September 2015 - 09:11
Marijke:
Geweldige verhalen!! En wat gaaf dat jullie met 'n Koreaan en Japanse sushi hebben gegeten!! 'n Leuke ervaring. -
22 September 2015 - 13:03
Benno En Magret:
Zo te lezen hebben jullie al vele mysteries van Tokio en/of Japan ontrafeld. Bijzondere belevenissen in een super metropool!! We zijn benieuwd wat er verder nog op jullie lijstje staat en de komende verhalen. Have fun!! -
23 September 2015 - 01:43
Corine:
Nou klinkt super, leuk die avonturen en spontane ontmoetingen en gaaf die contacten met inlanders. Ik vind het wel lef hebben van jullie in zo'n big city de marathon lopen, omdat je anders niet thuis komt mwaah, nix voor mij hihi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
